Battling Bare, savaş sonucu psikolojik problem yaşayan asker eşleri tarafından başlatılan bir kampanya...
Pazar Dergi- Ashley Wise bir Amerikan askeri Rob Wise’ın eşi. Hayatları Rob’un ikinci Irak seferi sonrası berbat olmuş. Eşinde başlayan rahatsızlıklar Asley Wise’ı yardım aramak için ordu birimlerine yönlendirmiş, ama istediği sonucu alamamış. Sonunda sesini duyurmak için Facebook’ta soyunup sırtına da eşi için güzel dileklerini yazmaya karar vermiş. O günden beri Battling Bare (Mücadeleni Açığa Çıkar) kampanyası hızla büyüyor. Eşleri ve kız arkadaşları, askerlerin yaşadıkları psikolojik rahatsızlıklarla mücadele etmesi için destek aramaya devam ediyor. Kampanyanın yaratıcısı Ashley Wise ile yaşadıklarını konuştuk.
- Battling Bare kampanyasının amacı nedir?
- Battling Bare, askerlerin yaşadıkları “travma sonrası stres bozukluğu” (TSSB) hastalığının varlığını orduya kabul ettirmek için kuruldu. Aslında bu hastalık sırf askerleri değil, hayat arkadaşlarını ve özellikle çocuklarını da derinden etkiliyor.
- Her gün bir askerin intihar ettiği Amerika’da asker eşi olmak nasıl bir şey?
- Bir Amerikan askerinin eşi olmak fazlasıyla esnek olmayı ve sivillerin hayal bile edemeyeceği problemlerle yüzleşmeyi gerektiriyor. Düzenli olarak birliklere dağıtım, görevlere hazırlık için yapılan yoğunlaştırılmış çalışmalar, eşlerimizin eve getirdiği savaş yaraları... Bahsettiğiniz istatistik çok acı verici. Biz Battling Bare’de savaştan ruhu yaralı olarak dönen askerlerin sevenleri olarak bir araya geldik, onlara TSSB hastalığını yenmesi için güç veriyoruz ve yardım ediyoruz. Unutmayın TSSB kalıcı bir hastalık değildir, düzeltilebilir.
- Eşinizin duygusal durumundan biraz bahsedebilir misiniz? Savaşta bulunmak onu nasıl etkiledi?
- Rob yeterince görev aldı, yeterince gördü ve zarar görecek seviyeye geldi. Hayatı eskisi gibi değil. Ordu 101’inci Hava İndirme Bölüğü hikâyesinin çok yerde çıkması sebebiyle artık onun tıbbi durumuyla ilgilenmeye başladı. “Başlangıçta çırılçıplak soyunup, 101 merkez binasına dalmak istiyorum, belki o zaman bir general beni dinler” diyordum.
- Eşinizin ne kadar süredir bu rahatsızlığı var?
- Yaklaşık on yıl Fort Ewis’te oturduk. Hastalığıyla da oradayken tanıştık ve uzun süredir devam ediyor. Rob 9 Eylül'den kısa süre sonra orduya katıldı. Sekiz yılını Deniz Kolordusu’nda geçirdi. Irak’a ikinci gidişinden sonra Rob’un bazı flashback’ler yaşadığını fark ettim. Bir süre sonra köşedeki kafeye gitmek bile sesler ve ani hareketler yüzünden bizim için zor olmuştu. Sonunda bir danışmana gittim ve bana dedi ki, “Bunun bir TSSB hastalığı olduğunu söyleyemem. Hatta bunun bir anksiyete bozukluğu olduğunu bile söyleyemem. Bence eşiniz sadece yeniden adaptasyon sorunu yaşıyor.”
- Siz ne yaptınız?
Tüm aile Rob’un bir sorun yaşadığını görebiliyorduk. Birlikleri Fort Campbell’a taşındığında her şey dibe vurdu. Evdeki bütün silahları ve biraz alkol alarak bir otel odasına yerleşti. Ben de arayıp ne yapmaya çalıştığını sordum. Verdiği cevap, “hayat gerçekten çok zor, aptalca bir şey yapabilirim” oldu. Neyse ki bunu da atlattık ama yaşadıklarımız bununla sınırlı değildi. Ordunun Aile Danışma Merkezi’ne başvurdum. Çünkü Rob’un kariyerini mahvetmeden problemini çözmek istiyordum. Danışmana Rob’un çizgiyi aştığı olaylar dahil her şeyi anlattım. İçeri gitti ve döndüğünde yanında ordu görevlileri vardı. Tek bildiğim kocamı 72 saat boyunca görmediğim ve saldırı suçuyla yargılandığı. Önce ordu binasında grev yapmayı düşündüm. Sonra bunun iyi bir fikir olmadığına karar verdim. Bu sırada kendimin ilk fotoğrafını çektim. Arkamda da “Çatışmada incinmiş / Savaşta yaralanmış / Seni sonsuza kadar seveceğim” yazıyordu. Fotoğrafı Facebook’a yükledim ve 24 saat içinde bütün ordu destek grupları benimle temasa geçti.
- Cesaretiniz, benzer durumdaki diğer kadınları da etkilemiş görünüyor. Şu anda kaç kişisiniz?
- Biz hem erkek hem de kadınlardan oluşan ulusal bir takımız. Elliden fazla gönüllümüz var ve büyümeye devam ediyoruz. Ayrıca çocukları da seslerini duyurmaya davet ediyoruz. Tabii bunu çocuk pornosuyla suçlanmayacağımız şekilde yapmaya özen gösteriyoruz. Çocuklar için ayaklarının altına yazılacak özel sözler yaptık.
- Battling Bare kampanyasının amacı nedir?
- Battling Bare, askerlerin yaşadıkları “travma sonrası stres bozukluğu” (TSSB) hastalığının varlığını orduya kabul ettirmek için kuruldu. Aslında bu hastalık sırf askerleri değil, hayat arkadaşlarını ve özellikle çocuklarını da derinden etkiliyor.
- Her gün bir askerin intihar ettiği Amerika’da asker eşi olmak nasıl bir şey?
- Bir Amerikan askerinin eşi olmak fazlasıyla esnek olmayı ve sivillerin hayal bile edemeyeceği problemlerle yüzleşmeyi gerektiriyor. Düzenli olarak birliklere dağıtım, görevlere hazırlık için yapılan yoğunlaştırılmış çalışmalar, eşlerimizin eve getirdiği savaş yaraları... Bahsettiğiniz istatistik çok acı verici. Biz Battling Bare’de savaştan ruhu yaralı olarak dönen askerlerin sevenleri olarak bir araya geldik, onlara TSSB hastalığını yenmesi için güç veriyoruz ve yardım ediyoruz. Unutmayın TSSB kalıcı bir hastalık değildir, düzeltilebilir.
- Eşinizin duygusal durumundan biraz bahsedebilir misiniz? Savaşta bulunmak onu nasıl etkiledi?
- Rob yeterince görev aldı, yeterince gördü ve zarar görecek seviyeye geldi. Hayatı eskisi gibi değil. Ordu 101’inci Hava İndirme Bölüğü hikâyesinin çok yerde çıkması sebebiyle artık onun tıbbi durumuyla ilgilenmeye başladı. “Başlangıçta çırılçıplak soyunup, 101 merkez binasına dalmak istiyorum, belki o zaman bir general beni dinler” diyordum.
- Eşinizin ne kadar süredir bu rahatsızlığı var?
- Yaklaşık on yıl Fort Ewis’te oturduk. Hastalığıyla da oradayken tanıştık ve uzun süredir devam ediyor. Rob 9 Eylül'den kısa süre sonra orduya katıldı. Sekiz yılını Deniz Kolordusu’nda geçirdi. Irak’a ikinci gidişinden sonra Rob’un bazı flashback’ler yaşadığını fark ettim. Bir süre sonra köşedeki kafeye gitmek bile sesler ve ani hareketler yüzünden bizim için zor olmuştu. Sonunda bir danışmana gittim ve bana dedi ki, “Bunun bir TSSB hastalığı olduğunu söyleyemem. Hatta bunun bir anksiyete bozukluğu olduğunu bile söyleyemem. Bence eşiniz sadece yeniden adaptasyon sorunu yaşıyor.”
- Siz ne yaptınız?
Tüm aile Rob’un bir sorun yaşadığını görebiliyorduk. Birlikleri Fort Campbell’a taşındığında her şey dibe vurdu. Evdeki bütün silahları ve biraz alkol alarak bir otel odasına yerleşti. Ben de arayıp ne yapmaya çalıştığını sordum. Verdiği cevap, “hayat gerçekten çok zor, aptalca bir şey yapabilirim” oldu. Neyse ki bunu da atlattık ama yaşadıklarımız bununla sınırlı değildi. Ordunun Aile Danışma Merkezi’ne başvurdum. Çünkü Rob’un kariyerini mahvetmeden problemini çözmek istiyordum. Danışmana Rob’un çizgiyi aştığı olaylar dahil her şeyi anlattım. İçeri gitti ve döndüğünde yanında ordu görevlileri vardı. Tek bildiğim kocamı 72 saat boyunca görmediğim ve saldırı suçuyla yargılandığı. Önce ordu binasında grev yapmayı düşündüm. Sonra bunun iyi bir fikir olmadığına karar verdim. Bu sırada kendimin ilk fotoğrafını çektim. Arkamda da “Çatışmada incinmiş / Savaşta yaralanmış / Seni sonsuza kadar seveceğim” yazıyordu. Fotoğrafı Facebook’a yükledim ve 24 saat içinde bütün ordu destek grupları benimle temasa geçti.
- Cesaretiniz, benzer durumdaki diğer kadınları da etkilemiş görünüyor. Şu anda kaç kişisiniz?
- Biz hem erkek hem de kadınlardan oluşan ulusal bir takımız. Elliden fazla gönüllümüz var ve büyümeye devam ediyoruz. Ayrıca çocukları da seslerini duyurmaya davet ediyoruz. Tabii bunu çocuk pornosuyla suçlanmayacağımız şekilde yapmaya özen gösteriyoruz. Çocuklar için ayaklarının altına yazılacak özel sözler yaptık.
